บทที่ 22 ตอนที่ 22

“พี่ชาย... หนูอัญเจ็บขา...”

เขาหยุดนิ่ง คล้ายกับกำลังตัดสินใจอะไรบางอย่าง สักพักเขาก็ย่อตัวลงและช้อนหล่อนขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน

“พี่ชาย... พี่ชายปล่อยหนูอัญเถอะค่ะ”

“ก็เธอเดินไม่ไหวไม่ใช่หรือ ฉันก็ต้องอุ้มสิ หรือเธอคิดว่าฉันจะยอมเสียเวลารอเธอคลานไปที่รถหึ!”

นึกว่าเขาทำไปเพราะรัก และเมตตาหล่อนเช่นเดิ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ